Budowla tzw. „czworokątna z korytarzem”

Jedyną pozostałość najstarszej świeckiej zabudowy Wawelu, stanowi dolna część murowanej, kwadratowej piwnicy, zagłębionej na około 1,5 m w skałę, umiejscowiona w rejonie kulminacji wzgórza w sąsiedztwie najważniejszej budowli tj. książęcego palatium.

Obiekt ten stanowił dolną kondygnację wolno stojącej budowli gospodarczej, lub też fragment dużego budynku rezydencjonalnego – właściwego pałacu książęcego.

Wiele analogii, pochodzących głównie z budownictwa antycznego Rzymu wskazuje na to, iż było to najpewniej cellarium służące celom magazynowym. Zabytki archeologiczne świadczą, iż ta część budowli była użytkowana aż do wieku XIII.