Rotunda przy baszcie Sandomierskiej

Na południowo-zachodnim skraju wzgórza, w pobliżu XV-wiecznej baszty zwanej „Sandomierską” odkryto czwartą z kolei rotundę wawelską. Była to romańska rotunda jednoapsydowa. Jej mury fundamentowe zachowały się na całym obwodzie nawy i apsydy. Średnica wewnętrzna kolistej nawy wynosi około 8 m., podkowiastej apsydy jest o połowę mniejsza. Fundament, wbudowany do wnętrza apsydy stanowił podbudowę ołtarza. W zachodniej części nawy odkryto fundamenty empory. Okres powstania kaplicy – to przypuszczalnie koniec XI i początek XII wieku.

Wokół rotundy rozciągał się cmentarz. Jednego z pochówków dokonano już w okresie budowy świątyni.

W odległości około 2 m. na zachód od świątyni ujawniono pozostałość masywnego, wolno stojącego filara o boku 2 m. To znalezisko wskazuje na istnienie korytarzowej przewiązki łączącej nie zlokalizowany dotąd budynek rezydencji możnowładczej z balkonem empory w rotundzie.